اینکه بیان ماندگاره یا نه؟ هیچی معلوم نیست و از نقل بلاگ تشکر میکنم بخاطر دعوت به پویش!
خوب! وقتیکه کاری از دستم برنمیاد ، پس بهتره باری اضافه نکنم.
کسیکه بارِش ریخته ، بهتره برای جمع کردن بارِ همسایه، عزم به کار نکنه!
حالا!
کسی با این شرایط یار خوبی نیست ، در حقیقت خاره!
یار ، یاری میاری! و خار ، خواری! خواری هم در نهایت زاری میاره،
درسته که خار هم یکروز به کار میاد.
در جهت ، اینکه کاری رو خراب نکنم و باری اضافه نکنم، تنها به نوشتن همین چندخط بسنده می کنم و ادامه نمی دهم.
شاید روزی داستان یار و مار و بار رو نوشتم.
این جمله از نوجوانی داخل گوشمه: راوی! مگو داستان ، که کس را خریدارِ داستانت نیست. در مایه‌های امروزی یعنی ، جمع کن دکان بقالیت رو!
با تمام مصائب ، بیت به بیت ، این داستانهای آموزنده و عارفانه رو بنظم درمیارم تا ببینم اهلش رو پیدا میکنم بسپارم دستش!
پنج سال تمام ، نظام عَروض خواندم و بر وزن گویی فائق آمدم ولی هیچ جای مناسبی پیدا نکردم. مثنوی مثل غزل نیست و.
سال ، دیگه داره، تمام میشه. انشاءالله سال آینده ، سال خوبی برای همه باشه،
درباره این سایت